Przymiotniki niemieckie, użyte w funkcji przydawkowej (attributiv) (por. Przymiotnik vs. przysłówek - różnice w języku niemieckim i polskim), podlegają deklinacji, ale tak w języku niemieckim jak i w polskim istnieją też przymiotniki, które w stopniu równym (Positiv) generalnie się nie odmieniają. Do przymiotników nieodmiennych należą:
przymiotniki odrzeczownikowe pochodzące od geograficznych nazw własnych zakończone na -er, np. Berliner (Mauer, Philharmoniker), Warschauer (Pakt, Ghetto)
przymiotniki pochodzące od liczebników głównych zakończone na -er, np. zwanziger (Jahre)
przymiotniki pochodzące od liczebników wielorakich zakończone na -erlei, np. neunerlei (Gewürze)
przymiotniki pochodzące od liczebników ułamkowych, np. anderthalb, dreiviertel (Liter)
przymiotniki w niektórych utartych zwrotach lub przysłowiach, najczęściej przed rzeczownikiem, np. auf gut Glück, ruhig Blut
przymiotniki pochodzenia obcego oznaczające kolory, np: beige, creme, lila, olive, rosa itp., choć w języku potocznym te przymiotniki są czasem odmieniane
przymiotniki pochodzące z języka angielskiego zakończone na -y, np: trendy[1]
niektóre przymiotniki pochodzenia obcego, np: super, quitt, mega
niektóre przymiotniki potoczne, np. egal
Natomiast w stopniu wyższym (Komparativ) i najwyższym (Superlativ) przymiotniki te są odmieniane, jeżeli są użyte w funkcji przydawkowej (attributiv), por. Deklinacja przymiotników.
