Pomocnik olimpijczyka - Elementy wiedzy obywatelskiej i ekonomicznej/Polityka zagraniczna Polski
Polityka zagraniczna Polski[edytuj]
Zwróćcie uwagę, abyście potrafili: • przedstawić najważniejsze kierunki polskiej polityki zagranicznej (stosunki z państwami Unii Europejskiej i Stanami Zjednoczonymi, relacje z sąsiadami) • scharakteryzować politykę obronną Polski • przedstawić udział Polski w międzynarodowych misjach pokojowych i operacjach militarnych • wyjaśnić, czym się zajmują ambasady i konsulaty. Tego wymaga od Was podstawa programowa.
Polityka zagraniczna Polski[edytuj]
- Polityka zagraniczna
- Dziedzina polityki państwa dotycząca stosunków z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi.
Politykę zagraniczną w Polsce prowadzi Rada Ministrów (najczęściej reprezentowana przez Ministra Spraw Zagranicznych lub premiera) oraz Prezydent RP, który współpracuje przy wykonywaniu tego zadania z rządem. W prowadzeniu polityki zagranicznej pomagają ambasadorowie, którzy są stałym przedstawicielami obcego państwa na terytorium danego kraju.
- Ambasada
- Stała placówka dyplomatyczna państwa A na terytorium państwa B. Stojący na jej czele ambasador jest przedstawicielem państwa A, może reprezentować to państwo w kontaktach z władzami państwa B.
- Konsulat
- Urząd państwa A na terytorium państwa B, który zajmuje się m.in. udzielaniem pomocy obywatelom państwa A znajdującym się na terytorium państwa B (np. udzielaniem ślubów), wydawaniem wiz osobom chcącym udać się do państwa A oraz wspieraniem wymiany handlowej, współpracy kulturalnej itp.. Funkcje konsularne mogą być realizowane przez odrębny urząd (konsulat) lub przez wydział konsularny działający w ambasadzie.
Wybrane kierunki polskiej polityki zagranicznej:
- Unia Europejska (i jej państwa członkowskie),
- Stany Zjednoczone i NATO,
- Rosja,
- Białoruś, Ukraina, Gruzja i inne państwa objęte Partnerstwem Wschodnim Unii Europejskiej,
- sąsiedzi Polski.
Polityka obronna Polski[edytuj]
Cele polityki obronnej Polski:
- zapewnienie niepodległości Polski,
- obrona i ochrona wszystkich obywateli polskich,
- rozwijanie współpracy z innymi państwami, a zwłaszcza z sąsiadami Polski,
- zapewnienie skuteczności Sił Zbrojnych,
- realizacja zobowiązań wynikających z członkostwa w NATO i UE oraz przyczynianie się do budowania światowego pokoju.
Wybrane sposoby realizacji celów polityki obronnej Polski:
- członkostwo w NATO i UE,
- unowocześnianie wojska, w tym utworzenie armii zawodowej i zakup sprzętu,
- utrzymywanie dobrych relacji z sąsiadami Polski,
- udział w misjach zagranicznych UE, NATO i ONZ, np.:
- Polski Kontyngent Wojskowy (PKW) Czad (misja UE),
- PKW EUFOR w Bośni i Hercegowinie (misja UE),
- PKW KFOR w Kosowie (misja NATO),
- PKW Afganistan (misja NATO),
- PKW Orlik 3, który zajmuje się kontrolowaniem przestrzeni powietrznej państw bałtyckich (w ramach zobowiązań nałożonych przez NATO).
Podmioty odpowiedzialne za prowadzenie polityki obronnej w Polsce:
- Prezydent RP (który jest zwierzchnikiem Sił Zbrojnych),
- Minister Obrony Narodowej (kierujący Siłami Zbrojnymi w czasie pokoju) i rząd,
- podmioty wojskowe, w tym Sztab Generalny Wojska Polskiego,
- Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych (powoływany tylko na czas wojny, tzn. w momencie wprowadzenia stanu wojennego).