Przejdź do zawartości

Porozumieć się bez przemocy/Uczucia

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Po wolnych od ocen spostrzeżeń, drugim elementem PBP jest wyrażenie własnych uczuć. Nieumiejętność rozpoznawania i wyrażania własnych uczuć jest zjawiskiem powszechnym, gdyż nie przywiązujemy do nich wagi już od lat najmłodszych.

Ujawnianie własnej bezbronności

[edytuj]

Ujawnianie własnej bezbronności bywa bardzo pomocne w rozstrzyganiu konfliktów. Przyznając się otwarcie do własnego zdenerwowania, strachu itp. stwarzamy okazję, aby rozmówca/rozmówcy odnieśli się do nas ze współczuciem.

Uczucia prawdziwe i nieprawdziwe

[edytuj]

W wielu głównych językach powodem nieporozumień jest częste używanie czasownika "czuć" w przypadkach, gdy niekoniecznie chodzi o nasze uczucia. W języku PBP należy odróżniać myśli od uczuć. Nasze uczucia nie są jasno wyrażane, gdy po czasowniku "czuć" następuje "że", "jak", "jakby", np.:

  • Czuję, że potraktowano mnie niesprawiedliwie.
  • Czuję, że przydałoby ci się więcej rozumu.
  • Czuję się jak skończony głupek.
  • Czuję, jakbym mówiła do ściany.
  • Czuję, że zawsze muszę być do dyspozycji innych.
  • Czuję, że to nic nie pomoże.
  • Czuję, że zachowujesz się bardzo nieodpowiedzialnie.
  • Czuję, że pracodawca mną manipuluje.

Jeżeli precyzyjnie wyrażamy własne uczucia, czasownik "czuć" jest zazwyczaj niepotrzebny. Zamiast powiedzieć: Czuję gniew. można powiedzieć równie dobrze: Jestem rozgniewany.

W języku PBP należy odróżniać to, co czujemy, od tego, za co się uważamy. Np. w zdaniu: Czuję, że marny ze mnie piłkarz., które opisuje kogoś, za kogo się uważamy, ukryte mogą być różne uczucia: Jestem rozczarowany sobą w roli piłkarza., Niecierpliwi mnie brak osiągnięć w piłkarstwie., Zniechęciłem się bardzo do dalszej gry w piłkę nożną.. Zauważmy, że za przymiotnikiem "marny" mogą kryć się takie nasze uczucia jak "rozczarowanie", "zniechęcenie" czy "zniecierpliwienie".

W języku PBP należy odróżniać to, co czujemy, od tego, jak sobie wyobrażamy reakcje, które wywołujemy u innych oraz zachowania innych wobec nas. Zauważmy, jak łatwo w wypowiedzi dopatrzyć się wyrazu uczuć, choć w rzeczywistości dotyczy ona raczej tego, co według nas robią inni, niż uczuć, których doznajemy:

  • Czuję, że jestem nieważny dla swoich kolegów.

Wyraz "nieważny" nie opisuje uczucia, ale ocenę, jakiej w naszym przekonaniu dokonali inni. Wyrazić uczucia w tym przypadku można by mówiąc np.: Jest mi smutno lub Jestem zniechęcony.

  • Czuję się niezrozumiany.

Także i w powyższym zdaniu, w słowie "niezrozumiany" zawiera się ocena pojętności rozmówcy, niż nasze uczucia, np. irytacja, niepokój itd.

  • Czuję się ignorowany.

Na pewno niejednokrotnie ktoś nas ignorował, przyjmowaliśmy to jednak z uczuciem ulgi, gdyż chcieliśmy wtedy samotności. Czuliśmy się jednak dotknięci, gdy ktoś ignorował nas wtedy, gdy pragnęliśmy włączyć się do akcji. Także więc i w słowie "ignorowany" mamy do czynienia z interpretacją cudzych zachowań niż z własnym uczuciem.

Słownik

[edytuj]