Szachy/Koniec gry

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Partia szachów może zakończyć się zwycięstwem jednej ze stron (i tym samym porażką drugiej) lub remisem.

Zwycięstwo osiąga się na dwa sposoby:

1. Zwycięża ten, kto da mata przeciwnikowi.

2. Zwycięża ten, którego przeciwnik się poddał.

Poddać możesz się w każdej chwili, kiedy widzisz, że nie masz już szansy nawet na remis (np. przeciwnik ma przewagę Hetmana). Jednak jeśli widzisz, że dostaniesz mata np. w dwóch posunięciach - nie poddawaj się i pozwól wykonać przeciwnikowi efektowną kombinację. Dotyczy to szczególnie partii, w których uczestniczą kibice. Co warty jest mecz piłkarski bez goli? Natomiast poddawaj się, kiedy przeciwnik ma znaczną przewagę, ale do jej pełnego wykorzystania potrzeba jeszcze wielu ruchów. W zasadzie szkoda czasu na niepotrzebne przedłużanie gry.

Remis ma miejsce w jednym z przypadków:

1. Jedna ze stron znajduje się w pacie.

2. Partnerzy zgodzą się na remis.

Każdy z graczy może w dowolnej chwili zaproponować remis, a partner może propozycję przyjąć lub nie. Zazwyczaj taki zgodny remis ma miejsce, kiedy siły obu graczy są równe, a jest mało figur (np. każdy z graczy ma Króla i Hetmana). Również kiedy nie można dać mata - np. na szachownicy zostały dwa Króle, dwa Króle i jeden Goniec itp.

3. Ma miejsce sytuacja zwana "wiecznym szachem".

Wieczny szach nie oznacza, że musisz szachować przeciwnika do końca świata, przez miliony posunięć ;-). Jest to raczej stan gry. Wiecznego szacha stosuje ta strona, która jest słabsza i której grozi mat. Szachując "wiecznie" przeciwnika uniemożliwia mu wykonanie mata. Szerzej na ten temat napiszemy w dziale Wieczny szach.

Osobne reguły, związane z rozstrzyganiem partii w grach turniejowych w sytuacjach związanych z przekroczeniem czasu, omówimy w dziale Gra turniejowa. Zwykle te zasady nie obowiązują w partii towarzyskiej.