Matematyka dla liceum/Funkcja kwadratowa/Nierówności kwadratowe
W poprzednim rozdziale opisane zostały sposoby rozwiązywania równań kwadratowych. Nierówności kwadratowe rozwiązuję się w nieco odmienny sposób.
- Znalezienie rozwiązania nierówności polega na
- obliczeniu miejsc zerowych,
- narysowaniu szkicu wykresu funkcji,
- wyznaczeniu przedziału, który spełnia nierówność, przy pomocy wykresu.
- Dla nierówności dwukwadratowych
- rozwiązujemy nierówność ze zmienną pomocniczą (np. ),
- uzyskane rozwiązania dla t zamieniamy na nierówności i podstawiamy . Rozwiązania otrzymanych nierówności są rozwiązaniem nierówności dwukwadratowej.
- np. i obliczamy.
Przykłady - nierówności kwadratowe
[edytuj]- Przykład 1.
- Przykład 2.
- Przykład 3.
- Przykład 4.
- Przykład 5.
- Przykład 6.
- Przykład 1
Jak przy równaniach liczymy deltę i miejsca zerowe:
Teraz naszkicujmy prowizoryczny wykres wyrażenia po lewej stronie nierówności. Rysujemy parabole, wiemy o niej, że ramiona są skierowane w górę (a>0) oraz że przecina oś OX w 2 miejscach (), wcześniej obliczonych:
Pamiętaj, że wykres ma na celu tylko ułatwienie znalezienia rozwiązań nierówności. Dlatego nie musi być dokładny. |
Patrzymy na wykres i odczytujemy z niego, kiedy wykres funkcji znajdują się nad osią OX (rozwiązujemy bowiem nierówność f(x)>0), czyli kiedy funkcja przyjmuje wartości dodatnie. Oczywiście wówczas gdy x jest mniejszy od -3 lub większy od 5 (na wykresie -tam, gdzie występuje znak "+"). Zapisujemy to więc:
W tym miejscu trzeba zwrócić uwagę na parę istotnych szczegółów:
-Nawiasy są "otwarte" ponieważ 0 nie należy do zbioru rozwiązań (f(-3)=0 nie spełnia nierówności f(x)>0),
- - nawias po stronie tego oznaczenia jest zawsze otwarty,
-W równaniach rozwiązaniami były pojedyncze liczby. Tutaj rozwiązaniami jest ich cały zbiór.
- Przykład 2
Podany przykład rozwiążemy podobnie jak poprzedni (według tego samego schematu).
Robimy szkic (a<0 więc ramiona są skierowane w dół):
Widzimy, że wykres jest ponad osią OX w przedziale od -9 do 5. Rozwiązaniem jest więc:
Nawiasy są domknięte, ponieważ 0 należy do zbioru rozwiązań nierówności (f(-9)=0 spełnia nierówność .
- Przykład 3
- czyli wykres nie ma punktów wspólnych z osią OX. Naszkicujmy wykres:
Parabola w całości znajduję się ponad osią OX. Stąd wniosek, że nierówność nigdy nie jest spełniona. Nie ma rozwiązań, więc:
- Przykład 4
- znowu nie ma miejsc wspólnych z osią OX. Szkicujemy pomocniczy wykres (a < 0):
Wykres w całości znajduję się pod osią OX. Oznacza to, że nierówność jest spełniona zawsze.
- Przykład 5 (R)
Przy okazji omawiania równań kwadratowych poznałeś równanie dwukwadratowe. Teraz rozwiążemy nierówność dwukwadratową, w podobny sposób jak równanie.
UWAGA!
To, że policzyliśmy wartości i nie oznacza, że już w tym miejscu korzystamy z założenia w taki sposób, w jaki używaliśmy go przy równaniach, bowiem jeśli tak to zrobimy, to otrzymane wyniki będą nieprawidłowe! Właśnie tutaj ukazuje się nam różnica pomiędzy równaniami i nierównościami dwukwadratowymi! |
Szkicujemy wykres funkcji i zaznaczamy część dodatnią:
Rozwiązaniem jest:
Rozwiązaliśmy nierówność ze zmienną pomocniczą t. Potrzeba nam jednak rozwiązać nierówność ze zmienną x. Zapiszmy powyższe rozwiązanie jako alternatywę dwóch nierówności (zamiast przedziałów):
lub
Podstawiamy i rozwiązujemy dwie nierówności:
lub
1.
- (pomijamy rysowanie wykresu)
2.
- (także pomijamy rysowanie wykresu)
Rozwiązaniem jest suma rozwiązań 1. i 2.:
Jeśli nie potrafisz odczytać takiego wyniku w pamięci, możesz narysować oś liczbową, zaznaczyć na niej przedziały, a następnie rozwiązanie odczytać z rysunku. |
- Przykład 6 (R)
Ten przykład rozwiążemy nieco innym sposobem niż poprzednie - bez szkicowania wykresu, za pomocą alternatywy układów. Zanim go jednak zaczniesz analizować, przeczytaj informacje o postaci iloczynowej, bowiem właśnie ten element wykorzystamy przy rozwiązaniu tej nierówności.
Teraz zamieniamy nierówność na postać iloczynową:
Całe wyrażenie jest ujemne gdy:
- (x+6) jest dodatnie i (x-2) ujemne lub
- (x+6) jest ujemne i (x-2) dodatnie
(iloczyn dowolnej liczby ujemnej, przez liczbę dodatnią jest zawsze ujemny, i na odwrót). Tworzymy w ten sposób alternatywę układów, która wygląda następująco:
lub
czyli
lub
Rozwiązaniem pierwszego układu jest , natomiast drugi układ jest sprzeczny. Rozwiązaniem jest więc:
Możesz podane wyniki sprawdzić szkicując wykres.