Wikipedysta:Arcxjo/Brudnopis
Esperanto - kurs podstawowy |
Spis treści • Zawartość kursu • Lekcje: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 • Dodatki |
Saluton! Na pierwszej lekcji esperanto nauczycie się:
- podstawowych zwrotów grzecznościowych,
- końcówek poszczególnych części mowy i liczby mnogiej,
- podstawowych czasowników,
- zaimków osobowych.
Przed rozpoczęciem lekcji zalecamy zapoznać się z wprowadzeniem.
Unua dialogo - Pierwszy dialog[edytuj]
Lidia, młoda studentka z Łodzi, napotyka przypadkiem swojego znajomego z Niemiec, Karla, który pomagał jej w nauce esperanto.
![]() ![]() | |||||
|
![]() |
Wśród esperantystów istnieje tradycja esperantyzacji swoich imion (lecz nie nazwisk). Stąd Lidia nazywa się Lidja, a Karl Karlo. Zazwyczaj męskie imiona esperanckie kończą się na -o, zaś żeńskie na -a. Listę większości zwyczajowych imion można znaleźć na esperanckiej Wikipedii. |
Dua dialogo - Drugi dialog[edytuj]
Lidia odwiedza swojego nowego profesora, by pożyczyć od niego książkę. Profesor okazał się być esperantystą.
![]() ![]() | |
|
![]() ![]() | |||||
|
Teksto - Tekst[edytuj]
Lidia korepsonduje ze swoją nową koleżanką Marią z Litwy, którą poznała przez internet.
![]() ![]() | |
|
![]() ![]() | |||||
|
Gramatiko - Gramatyka[edytuj]
Finaĵoj - Końcówki[edytuj]
W esperanto każda część mowy otrzymuje odpowiednią sobie końcówkę.
![]() ![]() | |||||||||||||||||
|
Rzeczowniki nazywają rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, itp., przymiotniki opisują rzeczowniki, a przysłówki opisują czasowniki.
Jak widzimy na powyższym przykładzie, dodanie innej końcówki do dowolnego rdzenia wyrazowego zmienia jego znaczenie. Dzięki temu wystarczy, że nauczymy się tylko tych rdzeni (morfemów) i funkcji końcówek, by być w stanie porozumiewać się płynnie w języku.
Uwaga!
|
![]() ![]() | |||||||||||||
|
Personaj pronomoj - Zaimki osobowe[edytuj]
Zaimki osobowe to części mowy określające różne osoby (np. ja, ty, on), zastępujące często rzeczownik.
![]() ![]() | |||||||||||||||||||||
|
Warto zauważyć dwie rzeczy: po pierwsze, zaimek 2 os. liczby mnogiej (wy) i pojedynczej (ty) jest identyczny – vi. Można się jednak czasami spotkać z formą ci oznaczającą drugą osobę liczby pojedynczej (ty), jednak w zasadzie tylko jeśli odnosimy się do kogoś emocjonalnie, tj. pieszczotliwie lub z miłością, albo też w drugą stronę - z pogardą (np. ci kanajlo! - ty kanalio!).
Po drugie, w przypadku 3 os. l.p. mamy w zasadzie wyróżnione trzy rodzaje. Oczywiście w esperanto nie ma kategorii rodzaju (jak np. w języku niemieckim), a zaimków tych używa się podobnie jak w języku angielskim, tj. naturalnie. Jeśli widzimy człowieka lub zwierzę płci męskiej bądź żeńskiej, użyjemy li lub ŝi. Jeżeli patrzymy na nieożywiony przedmiot, jakieś pospolite obiekty, którym nie przypisuje się żadnej płci, użyjemy ĝi.
Verbo - Czasownik[edytuj]
Czasownik jest częścią mowy opisującą czynności. Wszystkie czasowniki w esperanto odmieniają się regularnie według jednego schematu.
![]() ![]() | ||||||||||||||||
|
Sintakso - Składnia[edytuj]
W zdaniu esperanckim dopełnienie bliższe (tj. to, co jest obiektem wykonywanej czynności, np. w zdaniu Marysia gotuje kaszę kasza jest dopełnieniem) otrzymuje końcówkę -n, nazywaną biernikiem (akuzativo). Dzięki temu szyk zdania w esperanto jest w zasadzie dowolny
- Mi ŝatas Esperanton – Lubię esperanto.
- Esperanton mi ŝatas – Lubię esperanto. Sens zdania pozostał taki sam, gdyż końcówka biernika została przy tym samym wyrazie.
- Mi manĝas kokon – Ja jem kurczaka.
- Min manĝas koko – Kurczak je mnie. Przenieśliśmy końcówkę biernika, co zupełnie zmieniło charakter zdania.
Ekzercoj - Ćwiczenia[edytuj]
Ćwiczenie 1. Dodaj odpowiednie końcówki w puste miejsca.
- A) Mi fartas bon_!
- B) Mi nun est__ en Brazilo.
- C) Vi estas bon_ amiko.
- D) Litovi_ estas lando.