Przypomnienie transformacji Galileusza, właściwości operatorów transformacji
Licencja
Autor:Mirosław Makowiecki Absolwent UMCS Fizyki Komputerowej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie Email: miroslaw(kropka)makowiecki(małpa)gmail(kropka)pl Dotyczy: książki, do której należy ta strona, oraz w niej zawartych stron i w nich podstron, a także w nich kolumn, wraz z zawartościami. Użytkownika książki, do której należy ta strona, oraz w niej zawartych stron i w nich podstron, a także w nich kolumn, wraz z zawartościami nie zwalnia z odpowiedzialności prawnoautorskiej nieprzeczytanie warunków licencjonowania. Umowa prawna:Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z możliwością obowiązywania dodatkowych ograniczeń. Autor tej książki dołożył wszelką staranność, aby informacje zawarte w książce były poprawne i najwyższej jakości, jednakże nie udzielana jest żadna gwarancja, czy też rękojma. Autor nie jest odpowiedzialny za wykorzystanie informacji zawarte w książce, nawet jeśli wywołaby jakąś szkodę, straty w zyskach, zastoju w prowadzeniu firmy, przedsiębiorstwa lub spółki bądź utraty informacji, niezależnie czy autor (a nawet Wikibooks) został powiadomiony o możliwości wystąpienie szkód. Informacje zawarte w książce mogą być wykorzystane tylko na własną odpowiedzialność.
Tutaj będziemy przeprowadzać dowody dotyczące transformacji Galileusza dla starego i nowego n-wymiarowego układu odniesienia ogólnie nieprostokątnego.
Macierz iloczynu skalarnego w starym układzie współrzędnych jest z oczywistych powodów symetryczna i dla każdego układu współrzędnych w zależności od ustawienia osi tego ta macierz jest liczona od nowa względem obserwatora spoczywającego w tym układzie. Dla transformacji Galileusza zachodzą:
(4.1)
Własność (4.1), tzn. transformację z na jest również spełniona w szczególnej teorii względności, jak udowodnimy.
Zestaw transformacji prostych i odwrotnych Galileusza
A jeżeli to z oczywistych powodów i odwrotnie, zatem macierz iloczynu skalarnego jest symetryczna, gdzie jest to ta sama macierz co występuje w transformacjach Galileusza:
Transformacje proste
Transformacje odwrotne
(4.2)
(4.3)
(4.4)
(4.5)
Wzory (4.2), (4.3), (4.4) i (4.5) są spełnione w układach odniesienia nieobracających się.
Ponieważ macierze i (gdzie ) są nieosobliwe dowolne (one zależą od ustawień osi starego i nowego układu odniesienia), więc transformacje (4.2), (4.3), (4.4) i (4.5) mają taką samą postać niezależnie z jakiego układu na który coś transformujemy przy pomocy tychże wzorów, zatem spełniają zasadę izotropowości przestrzeni, ale te macierze są stałe ze względu na przesuniecia w czasie i przestrzeni, więc spełniają zasadę jednorodności czasu i przestrzeni.
W powyższych wzorach zachodzi tożsamość na podstawie absolutności czasu, tzn.: .
Przejrzyjmy się właściwości macierzy , i , którą udowodnimy z transformacji Galileusza. Prędkość starego układu odniesienia względem nowego w transformacji Galileusza przedstawiamy wzorem:
Weźmy wektory nieskończenie małych przesunięć równoległe i prostopadłe do prędkości w transformacji prostej i odwrotnej transformacji Galileusza, tzn.:
(4.9)
(4.10)
(4.11)
(4.12)
Tożsamość na iloczynach macierzy transformacji równoległego i prostopadłego
Weźmy wzór (4.12) i podstawmy do niego wzór (4.11), wtedy:
(4.15)
Powyższy wzór zatem zawsze jest spełniony co udowodniono na podstawie tożsamości (4.8).
Własności macierzy , i pokazane w punkcie (4.8), (4.13), (4.14) i (4.15) są również spełnione w szczególnej teorii względności jak udowodnimy.
Prawo Pitagorasa na macierzach transformacji równoległym i prostopadłym
W przestrzeni n-wymiarowej zachodzi również związek:
(4.17)
Gdzie jest macierzą wersorów w przestrzeni w przestrzeni n-wymiarowej według Galileusza.
Zachodzą również związki transformacyjne Galileusza:
(4.18)
Wzór (4.18)(ostatni wzór) jest również spełniony w szczególnej teorii względności jak udowodnimy, a (4.17) będziemy przyjmować w niej.
Na podstawie wzoru możemy wyedytować jako:
(4.19)
Wzór (4.19) jest również spełniony w szczególnej teorii względności i jest zgodny z (4.8).
Niech mamy (4.17) i (4.18) i sprawdźmy czy te dwa wzory są zgodne z transformacją iloczynu skalarnego (4.1), zatem przystępujemy do obliczeń:
(4.20)
Po wyznaczeniu macierzy ze wzoru (4.20) dostajemy transformacje macierzy iloczynu skalarnego z układu K' do K, czyli (4.1), zatem wzory (4.17) i (4.18) są poprawne bo otrzymujemy z nich (4.1).
Wyznaczmy macierz iloczynu skalarnego transponowaną:
Na podstawie (4.2) możemy napisać transformacje, gdy zachodzi i , co na tej podstawie możemy napisać transformacje położenia i czasu, a także przyśpieszenia i dowolnej n-pochodnej położenia:
(4.24)
(4.25)
(4.26)
(4.27)
Przechodniość macierzy transformacji, a transformacja tożsamościowa
A także zachodzi z absolutności czasu w teorii transformacji Galileusza .
Udowodnijmy przechodność transformacji Galileusza, wtedy mamy
(4.28)
(4.29)
(4.30)
(4.31)
Policzmy wyrażenie (4.28) podstawiając do niego wyrażenie (4.29) na transformację położenia względem układu , która jest transformacją do układu , i wykorzystując (4.31) transformacje prędkości względem układu , która jest transformacją do układu , co w końcu otrzymujemy wzór (4.30), co dalej wykorzystując wspomnianą absolutność czasu, a więc wtedy:
(4.32)
Co końcowy wzór (4.32) zgadza się ze wzorem (4.30), te transformacje Galileusza są przechodnie. Z definicji transformacji wynika, że ta transformacja jest tożsamościowa dla i , czyli wtedy , co na podstawie tego dla tego przypadku ta sama prędkość transformuje się na to samo.